Diss na wiadomo kogo (i nie tylko)

Na południu tnie deszcz
płacze żul, szlocha wieszcz
nawet płaczka podwójne łzy roni
siecze wszerz siecze wzdłuż
takie miejsce- no cóż
nawet wiatr chmur nie zdołał przegonić

wielki wóz w błocku tkwi
a ZA  BŁOCKIem się skrzy
myśl zmarznięta, co soplem podzwania
wiatr- wciąż w oczy- mój Boże
lecz przynajmniej być może 
ruszy człek do poezji pisania

A w Krakowie na Brackiej pada deszcz
słonych łez, słodkich wierszy
siejąc podziw najszczerszy
w przedpokoju i w kuchni piszę też
może wrzucą na mury
jeśli nada się który
nie od deszczu mokry lecz od łez

Na zachodzie wiatr dmie
w oczy wciąż- to się wie
a na murach się śmieją literki
myśl się ściele jak dywan
zlew kuchenny przygrywa
błockiem skrzą łazienkowe kafelki

Po cichoszu jak mysz
przemknął Miłosz tam tyż
i Słowacki się snuje wstawiony
zbieram mokre firany
i przecieram zaspany
zlany wodą dzień błogosławiony

A w Krakowie wilgocią szepcze noc
sfilcowane barany uciekają przez bramy
z piwnicy zanim zrobią z nich koc
i w ogóle nic ni ma
wiosna lato czy zima
nie od deszczu lecz od łez mokry los

RC 26.05.2012