Chwilo nie trwaj wiecznie

“Jam częścią tej siły,
która wiecznie zła pragnąc,
wiecznie dobro czyni.”
Motto Mistrza i Małgorzaty M. Bułhakowa


niedawno byłam na “Hejterze”.
kino studyjne świeciło pustkami,
nic nowego, przywykłam.
jedynie chrzęst pałaszowanych Laysów
drapał w ucho, drażnił oko.

teraz cisza, niby krótka,
ale już zaczyna mi brakować
nawet tych Laysów.
tęsknię za spacerem,
takim na świeżo, bez maski.
bez skażonej podświadomości,
w której człowiek człowiekowi
potencjalnym zagrożeniem.

oczy przeszyte lękiem,
odwrócony półksiężyc na ustach,
sajgon myśli.
nie dotykać, nie wdychać, nie chodzić,
nie przytulać, nie głaskać, nie całować,
(nie)żyć.

wyrwani, zatrzymani,
pociąg ekspresowy “codzienność”
zatrzymał się na pustyni.
do domu daleko,
ktoś wie gdzie to jest?

chorujący na samotność
szukają zjednoczenia.
panika wypełnia
puste półki.
wśród rozporządzeń
zapomniano o spokoju.
zaktualizujcie listę
leków refundowanych!




na linii frontu
przymusowa randka
z samym sobą.
kłopotliwa cisza,
czy szansa na wymarzony dzień?


O C P S D
B I O P A
S E D O L
E K A K E
R A J Ó J
W W J
U I
J E


mamy viral,
apokalipsa promocji:
czas należy tylko do Ciebie,
wiesz co robić?


błąkam się
między strachem a wyparciem.
wstrzykuję sobie codzienne dawki
nadziei na to, że jest coś znacznie więcej
niż wątłe ciało i kruchy duch


dezynfekuję dni.
tylko proszę,
chwilo,
nie trwaj
wiecznie