Z miłością we włosach

Wszystko co kocham uwieczniam na kartce,
małe marzenia przechowuję w głowie.
Sennej poezji będącej w rozterce,
zawierzam zdrowie.

Jutro niepewne i dzień przestarzały,
bólem rozdarte wschody i zachody,
oddaję dłoniom, by szczęście utkały –
niebiańskie schody.

Zapach maciejki, aromat rumianku,
noc rozciągniętą na maszcie księżyca,
smak bułki z masłem i wiatr o poranku
w wierszu przemycam.

Cierpienie ciała przebitego troską
w małe radości zawijam z miłością,
bym życia pełnię, z opatrznością boską,
zszyła wiecznością.

Kasia Dominik