Zwykłe życie

Szczęśliwa matka mężczyzny,
obrońcy,
dobrego męża, ojca mądrego.
Może umierać w spokoju.

Szczęśliwa matka kobiety
z kochającymi dłońmi,
z dzieckiem
zasypiającym w ramionach.

Szczęśliwa matka,
jej zmarszczki tkliwie całowane,
łzy wyschły dawno
temu, dawno temu.



Pozdrawia słońce,
błogosławi chleb,
błogosławi światu.
Dziękuje Bogu.



I było, wszystko,
na wyciągnięcie ręki,
gotowe do pocałunku,
wierne i ciche.

Kto wziął, szczęśliwy.
Gdy stało na rozdrożu,
żeby zdążyło zagnieździć się
i okrzepnąć, zwykłe życie.