Jestem jeszcze

Krew sączy ze ścian
za paznokciami resztki żył
przełyk zdarty od prośby –
łyk wody nic więcej
Cisza czuwa w korytarzu
na kozetce Nocny Kosiarz
wzdłuż sieci rurek
pusta przestrzeń

Nie podano nawet bakszyszu
skala Glasgow poniżej zera
wzmaga samoopadanie
deprywacji snu

Neurotoksyna nie działała
archetyp brawury
recyklingu serca
miażdży wyrok
spojrzenia bez współczucia

Żyję choć jakby już nie

Kasia Dominik