Niepotrzebne by wyrazić

Za rogiem myśli czas unosi słowa,
cichcem wydziera przemilczane echo.
W dotyku dłoni ukrywa migawki
niecałych wspomnień strapionego życia.

Odbudowany oddech zrozumienia,
w zaułku chwili dogania współczucie.
Sprzęga percepcją miłosiernych spojrzeń,
ufnością serca i szlachetną treścią.

Kirowa przyszłość, choć bywa niechciana,
jest do zniesienia przy boku z Aniołem.
Jej wiele wcieleń, nie zawsze prawdziwych,
złagodzi czułość pocieszenia w trwodze.

Serdeczne gesty są na wagę złota,
ofiarowane duszy świadomością.
Dodają siły, świat sprawiają lepszym,
a człowiekowi otwierają oczy.

Wystarczy jeden uścisk przyjaciela,
iskierka w oku na granicy uczuć,
by w sercu wzrosło ziarenko dobroci,
pachnące szczęściem błękitnego nieba.

Kasia Dominik