Dziewczynka którą byłam

zawiązywała buty na kokardkę
wiążąc kokardki na supeł
(sznurówki rozwiązywały się
pokazując język) nadal
inaczej nie potrafi

gdy miała dziesięć lat
zeskakiwała po sześć schodów
docelowo chciała przeskoczyć
wszystkie pobić rekord i nie
spuszczać oczu gdy patrzą

potrafiła zrobić pełen obrót
na trzepaku bez trzymanki pręt
pod kolanami próba dwóch zdarła
pół twarzy do krwi ile mogła
mieć lat - 8? 9? - nie płakała

pisała wiersze na wierzbie
skakała z trzymetrowego muru
w pokrzywy była kartą prze-
targową w kłótniach dwóch
przyjaciółek - ot dziwadło

zapominała tornistra
większego od siebie
nie była zbyt szybka bała się
gdy nauczycielka podnosiła głos
do tej pory nie znosi hałasu

gdy obcy facet zapytał o szpital
wskazała drugą stronę ulicy
poprosił zaprowadź powiedziała
nie pilnuję siostry czerwony
rowerek oczy jakby wilk

skakała z piwnicznego muru
z zamkniętymi oczami na równe
nogi to nic że piekły stopy
była najlepsza w ślepego
czarodzieja do dziś jest

miała skrzydła rosnące do
wewnątrz pulsowały kłuły
jak na szpilkach być kobietą
być kobietą nosić czerwone
stuk stuk w bruk rytm lot