Przystanek: Życie

W bladych halogenach
prosektorium światła i cienia
rdzawe myśli nieprzymuszone
szmaragdowego wzroku
utkwiły w martwym punkcie

Melancholią dawnych chwil
osnuły smutne wspomnienia
ulatujące za oknem
czasu spóźnionego
na ostatni pociąg

W niemych słowach
które spadły
w przepaść jutra
mającego nie nadejść
pozostały resztki
życia bez biletu

Kasia Dominik