WSPIERANIE LOSU LEWĄ NOGĄ

Czasem gdy nic mi nie wychodzi
spod poniedziałku rąbek niedzieli
po upalnym lecie zawsze przychodzi
chłodny wrzesień z nieprzyzwoicie
przykrym ponurym wspomnieniem
co leniwie ciągnie się aż do zimy
która wygładza i wybiela to co było
i znów jak dawniej jest miło

świat mój namaluję na niebiesko
wszystko podkreślam pastelową kreską
czerpiąc z przeładowanej myślami głowy
siedząc w starym parku przy platanie
obmyślam to co się już niestanie