BEZDOMNYMI SĄ POECI

BEZDOMNYMI SĄ POECI…

I niech będą im wybaczone
westchnienia wszystkich wierszy
których… nie napisali

Bo bezdomnymi są poeci… są
brną… w nieobecność w istnieniu
irracjonalni podróżnicy
by istnieć w nieobecności
przez meandry dróg ku skończoności
igrają z życiem
wybrzmiewają obnażonym piórem
w bezsennych czerniach nocy

Łaskoczą półnutami światła
retuszują realia widzialnego życia
w poezji szklanej kuli
nudziarze czy nadwrażliwcy czuli
w swej radości, w swej miłości
bezwolni wierszy misteriom
z wdziękiem czarują
chwilami rozświetlają ciemności
nie płosząc nocnych słońc

⊰Ҝற$⊱………………………………………………………… Toruń - 7 lutego '2O