Wieczorowy spacer z bohaterami

Idę nocą starą, mostem jadwigowym,
Nie myśląc zupełnie o niczym nowym,
Wymieniam się spostrzeżeniami
Z moimi wiernymi neuronikami.

Że Ameryki już nie odkryję,
Lat dwadzieścia jeden żyję,
Widziałam sporo, zobaczę więcej,
Niejeden raz pobrudzę swe ręce.

Że jeszcze nie raz będę kulawa,
I czeka mnie całkiem niezła zabawa,
Pojadę tam, zostanę tu,
Albo nie wrócę w ogóle już.

I nagle któryś neuron się zaciął,
Most jadwigowy kończyć zaczął,
Stanęłam więc na chwilę marną,
Żeby uchwycić myśl mą finalną.

I jedyną chęcią w tym łbie brązowym,
Było wtedy, na moście jadwigowym,
Żeby spojrzeć w ich drogie oczęta
I głosy każdego z nich zapamiętać.