Srebrne naszyjniki

author:  Ula eM
5.0/5 | 9


Ten, co nie używa wielkich słów,
zaplata warkocze kometom,
a w księżyca nów
koniom grzywy plącze
dla zabawy,
fale goni i przestawia dni,
Ten dał mi serce miodne, samosiędzielące.

I po kawałku, jak opłatek
obłamuje je boleśnie dzień po dniu,
rozdaje, nawet nie pytając
moje marzenia, moje sny.
A czujnym okiem
po cichu sprawdza
i liczy
łzy.

A kiedy odwracam twarz
zrzuca mi pod nogi kalendarze.
- Masz -
szepcze,
- pełne od spełnionych marzeń,
patrz, jak w srebrne naszyjniki
stroi się czas.

Poem versions


 
COMMENTS


My rating

My rating:  
04.09.2019,  Dekameron

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
03.09.2019,  kate

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating: