Czekanie - sztuka zapomniana

Nie myl oczekiwania
ze zwykłym trwaniem,
nadzieją przylepioną pod powiekami,
suchą, kłującą.
Z czekaniem.

Zwątpienie zżera
i pruje duszę na wskroś .
Nagle cisza, pusty spokój.

Niedziela - słoneczna,
czwartek pracowity,
godzina - odległa,
ranek mglisty,
to kreski wyrzynane na otwartym sercu.

Może zauważysz, że ten śnieg
co tak prószył, już znika.
Jak konfetti białe płatki
- maj, wiatr owiał drzewa.

Potem nawet nie wiesz,
że wciąż czekasz,
już nie pamiętasz na co.