NIM SIĘ POŻEGNAMY
NIM SIĘ POŻEGNAMY
Osiądzie popiołów złoty deszcz
i widma niegdysiejszych pokoleń
opadną z materii zapomnianych snów
zanurzą się w cienie lotosów
ulecą w cisze wszechświatów
by zniknąć z pola widzenia
A my jeszcze nucimy cicho
i pospiesznie naszą piosenkę
o miłości nieposkromionej
w rozwartym na oścież powietrzu
nim porwie nas chłód bulwarów
włóczęgów zacienionego pejzażu
I nim się pożegnamy…
w tandetnym zakończeniu
zdematerializujemy
tracąc kolory
na dobre
śnijmy, śnijmy siebie
⊰Ҝற$⊱ …………………………………………………………… Toruń 29 września '18
Osiądzie popiołów złoty deszcz
i widma niegdysiejszych pokoleń
opadną z materii zapomnianych snów
zanurzą się w cienie lotosów
ulecą w cisze wszechświatów
by zniknąć z pola widzenia
A my jeszcze nucimy cicho
i pospiesznie naszą piosenkę
o miłości nieposkromionej
w rozwartym na oścież powietrzu
nim porwie nas chłód bulwarów
włóczęgów zacienionego pejzażu
I nim się pożegnamy…
w tandetnym zakończeniu
zdematerializujemy
tracąc kolory
na dobre
śnijmy, śnijmy siebie
⊰Ҝற$⊱ …………………………………………………………… Toruń 29 września '18
My rating
My rating