jest przyszłościowo

w pozycji horyzontalnej idę
przewracając się na boki
zarzucam wędkę z oczu

przede mną nic
mglisty byt w przedbycie
pochłaniane przez zmętnienie
niejasne coś

od tylu lat
wiatr uwiera w kark
jak lufa karabinu

kiedyś przestanę maszerować
tymczasem mgliście mdli
chwiejnie wietrznym przodem
rysuje horyzont
niejasne coś

ja to ja i ja to nie ja
w przyszłości mgławy ktoś
na razie - nihil

bardzo mgliste nic