Miasto aniołów

nie dam się
nie dam
powtarza w myślach jak mantrę

ta piosenka jej nie złamie
choć wbija się ryfami w napiętą skórę

ta ulica krzycząca neonami
te ślady
ich ślady
pojawiają się jak promienie ultrafioletowe

leje jak z cebra
jakby ktoś dzielił z nią ten ból

przeskakuje po kałużach
coraz szybciej i szybciej
aż brak jej tchu
nie dam się
nie dam

ale czuje że i tak nie ucieknie
więc płacze w środku
*jak Seth kupujący gruszki w LA


*scena z filmu Miasto Aniołów