Wspomnienia zza biblioteczki

Misiu…
Czemu tu tak cicho
I głośno?
Boję się.
Co oni robią, tam za meblościanką?
Szczęk szklanki stawianej na spodeczku
Brzmi tak złowieszczo,
Jest głośniejszy niż zwykle.
Boli w uszy.
Cicho teraz,
Coś mówią.
- „Szszsz…jak mogłeś!?
- Szszsz… ty….tyyy… …wko!!”
Przytul się do mnie, misiu,
Obejmij, proszę!
Nie chcę tego słyszeć…
Czy oni się śmieją?
Czemu śmiech jest inny,
Inny od tego, który znam?
Śmiech – nie-śmiech.
Misiu, mamy podobne oczy –
Szklane – wiesz?
A ty dlaczego płaczesz?
Przecież my zawsze będziemy razem.
„szszsz… uję ci flaki…..ysynu!”
Czy ona się śmieje?
Szlocha?
Nie rozumiem tych dźwięków.
Tak brzmi mięso, surowy kotlet,
Gdy go upuścić na podogę.
„Klask”!!!
Boli… ta cisza.
Mówisz, że to mnie nie dotyczy?
Ale jak mam żyć z rozdartym sercem?
Przecież nie mogę zamienić ich na ciebie
Ty zawsze będziesz wypchany słomą!