I PIĘKNIE, ŻE JESTEŚ…

I PIĘKNIE, ŻE JESTEŚ…


Zaglądasz w me przeźrocze
ciepłem przyprawionym wzrokiem
szczęściem łez nie widać
w posmutniałym deszczu
wokół głodna pustka zmyślanego czasu
dni i nocy kroczą nietykalne cienie
i duchy galaktyk z ciemności wyrokiem

Widać tylko ciebie w barwach zórz ulotnych
i pięknie, że jesteś
mi rozpoznawalną… i trwasz zamyślona
w lustrzanym odbiciu mojej samotności
gdym w zmysłów malignie
w przestrzeni i czasu upiornych ramionach
kołaczących antabą do wrót skończoności

I tylko na wzgórzach świtami wilgotnych
za sprawą magii oków grawitacji
milknie morska bryza
a zwłowieszcze światło niewidocznie miażdży
widmo widnokręgu dryfujące w nic
i serca zakochane, na oścież rozpostarte
ratujące wiersze z prozy implikacji


⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………………… Kowary 12 kwietnia '18