PO CZYM TYLKO KOLAPS I BEZRUCH

PO CZYM TYLKO KOLAPS I BEZRUCH


Snujesz się w zmęczonych butach
drogą w śmiercionośną niezgrabność
uginasz pod naporem czasu
niczym sparaliżowany derwisz
podobny i niepodobny do siebie
głuchy i niemy na podobieństwo

Instynktownie spływasz z wolna
ku gwieździe co oczy ciszą zachwyca
i myśli piekielnie przyciąga
w próżni przeszklenia krzywizny nieba
też chwilowo tylko zawieszonej
po czy tylko kolaps i bezruch

Z uporem zmuszasz te prawdy
do ucieczki z obszarów natury
ty wariant współczesny dziś jeszcze
wyposażony w podświadomość
jeszcze się odwracasz nim odejdziesz milczący
choć to tak irracjonalne, że aż głupie
… przyznaj


⊰Ҝற$⊱ ……………………………………………………………………… Toruń 2O marca '18