Wieloświat

A taka Anna Achmatowa.
Ta ! była bardzo wykształcona.
I cóż jej było z tych motyli
i ze strzelistych wież kościołów.
Zaklęta w stary dagerotyp,
wpół zakochana, wpół uśpiona.

A ja, z moimi pragnieniami ?
Wzięłam zapłatę za cierpienie.
Lecz kiedy budzę się o brzasku
czuję na palcach światła drganie.
Księżyc - spłonął o świcie
- a ja
jestem krew z krwi tego świata,
ja - życie.
Boję się kryształowego popiołu.

Sza.
Śpijcie anielskie moje skrzydła.
Za drzwiami złe żywioły.
Za drzwiami Czas.
On wiecznie czyha
na wszystkie naiwne anioły.

1997r.