Pętelka czasu
Mój dom rodzinny zakwita co roku
krzewami różanymi.
I tylko one żyją naprawdę.
Mężczyzna stał się wolnym
od wiary,nadziei,miłości.
Dzieci porwał mi gwiazdozbiór Andromedy.
Odleciały.
Może
pójdę za wirem,
który mnie omijał jak grzech śmiertelny.
Nie bój się - mocy niczyja.
Widzisz kwiaty na mojej sukience?
Najładniejsza była.
To wszystko co mam,
choć to dla ciebie za mało.
krzewami różanymi.
I tylko one żyją naprawdę.
Mężczyzna stał się wolnym
od wiary,nadziei,miłości.
Dzieci porwał mi gwiazdozbiór Andromedy.
Odleciały.
Może
pójdę za wirem,
który mnie omijał jak grzech śmiertelny.
Nie bój się - mocy niczyja.
Widzisz kwiaty na mojej sukience?
Najładniejsza była.
To wszystko co mam,
choć to dla ciebie za mało.
My rating
My rating
My rating
My rating