przedwiośnie dwa razy wzięte

ciemna mokra szarość rozlana za oknem
smęci beznadziejną metaforą
ogołocone drzewa piją zachłannie
mgłę i samotność

skarga akceptuje
brak w aurze
melodii


.........................................................

w moim domu krasnoludki
zajadają gorące parówki
nie strasz diable rogaty
ty wredna zezuł-ko

zaprosiłam słońce pod dach
wjedzie dziarsko
złociutkie
rozbłyśnie śmiech dzieci

a ty zostaniesz
szczerbatym płotem jesiennym