Zamki z piasku czyli homonimowa opowieść o miłości

To było na początku maja
zaprosiłem ją do gaju
miała na imię …Maja

ale jak tu do niej zagaić
wpatrzony w jej błękity
ujrzałem własne odbicie
niczym w falach oceanu

ach życie
chciałoby się umaić
kiedy mgła odeszła
szarym tumanem
za szczyty gór niezdobytych

w serca przedsionku
wciąż noszę uczuć burzę
jak błysk pioruna
choć burz tak mało w maju

może natchnienia błysk
staliśmy w przedsionku altanki
czym tu się popisać
nie pomogły żadne czary

jakim byłem tumanem
popisać może wierszy parę
wypiłem cykutę żalu z czary

życie to nie dziecięce czytanki
zamki z piasku dziś burzę

gdzie teraz jesteś Maju