Czas przekuwania

Mówią idź
więc szliśmy

A tyle rozstai ile ruchu kości
chrzęści krawędzi
które dość rdzawo się okupuje
rdzewiejącym krokiem
na wąskiej ścieżynce życia

Gdybyś wiedziała gdzie iść
byłbym pełny pewności
gdzie zboczyć

gdzie nasz prawdziwszy czas

Smycz nieistnienia nas hamuje -
trzeźwiejemy
w kajdanach telewizorów
telefonów
komputerów

Smycz nas ściąga -
przeciskamy się po ścieżce
robiąc wąskie szusy
naszyci na NIE-bo

Mówią idź
więc idziemy

Na wszelki wypadek przekuwamy czas
na ogryzione do kości
miecze i lemiesze