Cień na uwięzionej pamięci
Razem jakoś udźwigniemy ten ciężar
Wszystko na tak twardej ziemi
swobodnie odciska złotouste znaki
- zostaniemy małomówni
Przeterminowane powierzchnie
przeterminowane wiersze
obszar do zasiedlenia słowami
- cóż jeszcze z nas samych
Trzeba umieć udźwignąć czerwień warg
rzemienne oparcia starych pleców
odrzucą nas niczym pamiętanie
- wbita w nas ciemność
o wiele za gruba ściana - -
Kieliszki wódki rozbijają ją z równą łatwością
nie da się tylko dźwigać tak ciężkich cieni
Sam nie wiem po co to pamiętam
Wszystko na tak twardej ziemi
swobodnie odciska złotouste znaki
- zostaniemy małomówni
Przeterminowane powierzchnie
przeterminowane wiersze
obszar do zasiedlenia słowami
- cóż jeszcze z nas samych
Trzeba umieć udźwignąć czerwień warg
rzemienne oparcia starych pleców
odrzucą nas niczym pamiętanie
- wbita w nas ciemność
o wiele za gruba ściana - -
Kieliszki wódki rozbijają ją z równą łatwością
nie da się tylko dźwigać tak ciężkich cieni
Sam nie wiem po co to pamiętam
My rating
My rating
- a pamięć jest czasem ciężka, ale i najważniejsza!piękny wiersz Panie Piotrze!
My rating