ZAPACH POEZJI

ZAPACH POEZJI


Poezja pachnie zadumą
Zaświatów nieodkrytych odkrywaniem
Powłóczystym błyszczy złotem liści
Pobłażliwym wzruszeniem
Nie dumą…
Zamglonych w kominku
Lekkomyślnego płomienia
Niezliczonych kombinacji

W welonie wysmuceń do kropki
Strojna jawi się… nie pyszni
W przedostatnim wersie
Spływa z zauroczeń źródeł
Z wszechczasu spektaklu
W słowach zrodzonych z myśli
I uczuć wibracji…
Haftowanych piórem


⊰Ҝற$⊱……………………………………………… Samotnia 17 czerwca '16