Nie boję się śmierci

Kiedyś dojdę tam, gdzie teraz niejeden boi się uchylić drzwi

Starasz się opóźnić krok jednocześnie biegnąc na oślep

Zachodzącego słońca jako

Wschodząca gwiazda wieczności

Paradise

W każdym języku brzmi tak samo bajecznie

Zachwycam się każdym kęsem smakowitego życia

Już kiedyś czułam ten zapach rajskiego owocu

Z chaosu wyszła Afrodyta dnia codziennego

Przemija z każdą mydlaną obietnicą

Aż do prochu jedności

Zetrze nienawiść , odkryje znane ścieżki

Nic nowego pod słońcem

Zostaje powrót

Paradise