Wiosno nowożycia

Budzisz mnie
o brzasku
ptasim szczebiotem
zapachem
słodyczy kwiatów

Budzisz mnie
o poranku
niepokojem pragnień
dotykiem
promieni słońca

Budzisz mnie
dniem
w drodze do nieznanego
na zakrętach
winożycia wiary

Budzisz mnie
popołudniem
pędzącym ciałoduchem
dokąd
nie wiadomo

Budzisz mnie
wieczorem
do przeżycia więcej
w hermetycznie
szczelnym sercu

Budzisz mnie
nocą
bym nie zapomniała
o celu mojego
ziemskiego bytu