SZUKAJĄC KRESU PUSTYNI

A ja wciąż na pustyni
choć dawno powinienem dojść
do Ziemi Obiecanej
Błądzę
niezależnie od strony świata
w którą idę
Jedyne co po mnie zostaje
to ślad krawędzi kwadratu mojego błądzenia
Nie ma kogo zapytać
o drogę
przewodnikami są więc
myśli zostawione przez ludzi
na papierze książek -
bedekery sztuki przetrwania ducha
w warunkach pustyni
lecz to co opisują
naprawdę jest mniejsze:
duża oaza jedynie małym gajem
kilka palm
jednym drzewem
palma
na wpół uschniętym krzakiem
krzak
trawy kępką
kępka zieleni
samotnym ździebełkiem
błogosławionym
nieraz
ratującym życie
Idę bezkresem pustyni
jej kraniec zdaje się wiecznym mirażem
ale w końcu dobiegnę
i padnę jak żołnierz pod Maratonem
i to jedyne moje zwycięstwo
nie będzie fatamorganą.

6 III 2011.