Zaproszenie na koncert

zapalam lampę
oknem spogląda na mnie
rozświetlony skrawek nocy

wyciągam ręce
a im dalej w mrok
tym bliższy jest spokój

w tam lasku przy drodze
rechoczą żaby
słyszę jak przemawiają
do mnie jego mieszkańcy

czy nawołują o miłości
zapraszają mnie na koncert
koncert koncert

właśnie koniki polne
nastrajają skrzypce do gry
delikatna symfonia leśnych
dzwonków wskazuje drogę

a więc wybiła godzina variete
 
pośpiech zdradzany trzaskiem
łamanych gałęzi płoszy myszy
co pilnują leśnych śpiżarni

i już wiatr
szarpie struny leśnych harf
upuszcza nuty i zbiera
koi najgłośniejsze myśli
 
 rozchyla swe ramiona
krzew dzikiej róży
zaprasza szumem liści
towarzyszy piano-akordom

 podryguje smużka światła
takt wybija dzięcioł
zaszyty w ciemnościach
kołyszą się korale jarzębin
mrucząc murmurando
 
cały las rozdzwania muzykę
czystą i dźwięczną
ku polom i łąkom
ku światłom i cieniom życia

i tańczą gwiazdy
w jasnej smudze mgły tak lekko
że mogłyby wejść na mleczną drogę
i rozświetlić piękno stworzenia
otrzymane w posagu
 
nagle jakieś cienie
dotykają gwałtownie traw
pisk nietoperza zdradza niepokój
 
nagle drzewa szukają podstępnie
ofiary zwidzeń
potrącany przez ćmy przestrasza
mechaty  akompaniament

nagle rozkrzykuje się
jakiś gołąb przebudzony
żaby umykają w nieobecny czas
 
a gdybym to ja krzyknęła

cóż ja
nie potrafię przedłużyć koncertu
wypłoszę ptaki
i żaden nie usiądzie
na moich wyciągniętych dłoniach
 
pieszczony stopami
ziemi chłód
ogarnia moje ciało
kora jest teraz oślizła
jak skóra węża
trawa jest teraz zimna
i wilgotna
mały lepki liść opada
 
a jeśli zabłądzę
 
nie bój się swojego cienia
szepce wiatr
płaszcz wiary okryje
nagły dreszcz lęku
i zcali z materią
Bożej przestrzeni
skąd jesteś
i dokąd powrócisz