tęsknota w starych murach

nad Wisłą
gdzie taras drewniany
może stoi tam jeszcze
ten samotny chłopiec

w lustro wody zapatrzony

a na łąkach
pasą się kozy franciszkańskie

Tuba Dei kołuje nad miastem
jakby szukał miejsca na gniazdo
uliczki jeszcze snem spowite
Flisak odpoczywa na kamieniu

odpowiedzcie mi mury wysokie
kościoły
kamienice piernikiem pachnące

odpowiedzcie z czym stanę przed wami
gdy wrócić mi przyjdzie
w tej godzinie porannej

a światło obejmie ramy
starych okien
krawędzie dachów

i dom pełen głosów

wracam ubogi do Ciebie Toruniu
w kieszeni tylko pióro i pomięty papier

wracam wiedziony tęsknotą
która we mnie jak ziemia
karmiona tymi co przede mną

znaczona świeżą skibą
na malutkiej łopatce

Przemek Trenk