Dywagacje apokaliptyczne
wierzyć się nie chce
świat choruje
na arytmię serca
na każdy posiłek serwują
czarne wiadomości:
wojny bombardowania
egzekucje naloty
muzułmański potop
zalewa Europę
trzęsienia ziemi
powodzie
asteroida TB14
zbliża się naszej Planety
a ty człowieku bezbronny
w kapciach i w szlafroku
zaparzasz poranną kawę
i pytasz się
czy to już wojna?
a może koniec świata?
świat choruje
na arytmię serca
na każdy posiłek serwują
czarne wiadomości:
wojny bombardowania
egzekucje naloty
muzułmański potop
zalewa Europę
trzęsienia ziemi
powodzie
asteroida TB14
zbliża się naszej Planety
a ty człowieku bezbronny
w kapciach i w szlafroku
zaparzasz poranną kawę
i pytasz się
czy to już wojna?
a może koniec świata?
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
Moja ocena
Ratujemy Izo ten świat jak umiemy najpiękniej, wierszami.Ale rano nic mnie nie obchodzi poza ulubioną herbatą.
Zieloną.
:-)
My rating
My rating
My rating
Moja ocena
na koniec świata nic się nie poradzi:-) Ale chciałbym mieć szansę (gdy taki koniec naprawdę nadejdzie) wypić dobrą ostatnią kawę:-)My rating
@ Michał Muszalik
Bardzo dziękuję za komentarz, który jest pełen optymizmu. Naturalnie równowaga w przyrodzie istnieje, tyle dobra ile zła.Istnienie świata
zawsze było tańcem na linie. Nie jesteśmy w tym lepsi ani gorsi od poprzednich epok. Kiedyś mieszkaliśmy w jaskiniach mogły nas stratować mamuty, dziś swoje "jaskinie" budujemy sami i może nas stratować wybuch atomowy. Już nieraz wieszczono koniec czasów- a potem budzono się rano, by ruszyć znowu w taniec cywilizacji, która podobno tej nocy miała się skończyć.Każda epoka ma swoje wyzwania. Przeminęły poprzednie, przeminie ta i przyjdą nowe. Zawsze będziemy pytać za Gauguinem: kim jesteśmy, skąd przybywamy, dokąd idziemy. W tym cały urok człowieczeństwa, w tym siły życiowe poezji.
Natura świata jest dynamiką, a my w tym ruchu uczestniczymy, próbując znaleźć miejsce. Czasem właściwe, a czasem tylko dogodne.
My rating
My rating
My rating
My rating