Pokochałam cię za nic

Rozjaśniło się w sercu i w snach,
choć na świecie debety i krach.
Niby nic, niby spokój,
lecz rozgwieżdża się wokłół
ni to błogość, ni bajka, ni strach.

Świt się perli różowo, lśni śmiech.
W żyłach krąży ambrozja, nie krew.
Biegnę bosa na łąkę,
spijam nektar przez słomkę,
wokół taniec, muzyka i śpiew.
-------------
Zakochałam się. Czemu tak nagle?
Czemu w tobie, choć innych tak wielu?
Wiatr mnie niesie na żaglach wśród pragnień,
które zbieram gdy u stóp się ścielą.
Zakochałam się pod jarzębiną.
Świat otworzył wszerz wrota, bez granic.
Zadurzona na zabój. Pomimo.
Za co kocham cię?
Cóż - całkiem za nic!
-----------
Rozniebieszcza się niebo i śni,
a wśród śnień tych motyle i my.
I nieważne że w świecie,
nie za dobrze się plecie.
Do nas księżyc się śmieje, noc skrzy.

Wiem, niełatwo mnie kochać (to fakt),
zaplątaną wśród wierszy i dat.
Lecz pokochaj mnie za nic,
na niebieskiej przystani,
przyniesiony na łódce przez wiatr...
----------
Zakochałam się. Czemu tak nagle?
Czemu w tobie, choć innych tak wielu?
Wiatr mnie niesie na żaglach wśród pragnień,
które zbieram, gdy u stóp się ścielą.
Chcę zakochać cię w sobie na wiosnę.
Gdy świat piękny, aż głos więźnie w krtani.
Hiacynt pąki rozchyli zazdrosne.
Ty pokochasz mnie.
Też całkiem za nic.



RC 23.05.2015