piosenka litościwa

piosenka litościwa

człowiek dobrą jest istotą
albo bywa ściślej biorąc
choć go wątpliwości gniotą
czasem dwojąc się i trojąc
kiedy bowiem inny podmiot
publikuje pod publikę
intelektu swego odgniot
on dostrzega tę lirykę
i lajkuje litościwie
przepełniony empatiami
te przetwory myśli tkliwe
przykurczone rozkurczami

lajk lajk nepotyzmu uczta
lajk lajk satysfakcja sztuczna
lajk lajk rozciągnięte story
lajk lajk litościwej zmory

człowiek więc nie tylko wilkiem
jest, lecz bywa tez i koniem
na grzbiet biorąc twórczą chwilkę
i defekty jej w swe dłonie
niesie tę odpowiedzialność
dzieląc szczodrze twórcze męki
uważając za normalność
niewzruszony brak podzięki
i nie widzi w zdarzeń pyle
wobec siebie będąc sędzią
że w tym prawdy jakby tyle
co spokoju nad krawędzią

człowiek błądzi myli drogi
szlaków szuka w ziemskiej głuszy
czasem zanim wejdzie w progi
lepiej żeby nie wyruszył
bo miernota sypie dziełem
bezkrytyczne sycąc głowy
już nie wiedząc co jest celem
w temat wchodząc do połowy
myśl końcowa tych rozterek
właśnie wpełzła mi na usta
lepsze jest milczenie szczere
niż poklasku chwila pusta

pw