Rzucajcie poetów

niewiasty rzucajcie poetów
ciemiężcie i tnijcie na paski
poskąpcie domowych pasztetów
spiętrzajcie kuchenne niesnaski

cierpiący poeta jest cenny
z łez składa najlepsze wersety
wszerz płodny i wzdłuż wierszopienny
gdy sięgnie go cios od kobiety

rzucajcie poetów na pęczki
nie skąpcie obcasa ni bata
jak z bólu poskwierczy nieszczęśnik
to dziełem rozkwitnie jak platan

kochajcie poetów lecz potem
bestialsko rzucajcie niewinnych
a oni jak sfinks - z serca wzlotem
rozkwitną wierszami dla innych

RC 25.02.2015