Wiersz miłosny

author:  Renata Cygan
5.0/5 | 15


między drzewami a linią prześwitu
porozwieszałeś brzęczące nadzieje
świat w miękkim świetle nieśmiało bieleje
kwitnąc hortensją wśród modrych zachwytów
wiatr lekko wieje

mówię dzień dobry bluszczowi i kotom
puchowe niebo kładzie się na dachach
słucham poszumu traw bujnych i Bacha
słońce żółcieje i praży z ochotą
tonąc w zapachach

w oczach mam twoje głębokie źrenice
twój głos mam w myślach a w sercu mam ciebie
tkwię zawieszona w półskłonie pod niebem
niczym nabrzmiałe od wina winnice
w odcieniach sreber

zdejmuję buty i drżę w tulipanach
jestem westchnieniem płomieniem i miodem
zjawisz się wreszcie jak ćma - mimochodem
zagarniesz skrzydłem - ja w złocie skąpana
nie dam ci odejść

RC 10.03.2015

Poem versions


 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
28.04.2015,  ParaNormal

My rating

My rating:  
28.04.2015,  PIT

Pozdrowionka dla wszystkich

I ślicznie dziękuję za czytanie :))))))))
28.04.2015,  Renata Cygan

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
27.04.2015,  A.L.

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

Moja ocena

:)))))))))))))
My rating:  
27.04.2015,  Malwina

My rating

My rating:  

...

Renato, dlaczego tylko 4 zwrotki? kiedy chciałoby się czytać i czytać :)
Zaczynam więc znów, od początku.
My rating:  
27.04.2015,  Zwyczajna

My rating

My rating:  
27.04.2015,  pola

Moja ocena

Trzeba będzie wymyśleć nową kategorie pochwał.
A na razie;mów do mnie jeszcze...
My rating:  

Moja ocena

Co za ukryty oksymoron: mężczyzna jako - ćma!
No i końcowe "nie dam ci odejść" - jakże "kobiece"
i niech ich Gender świśnie...
My rating:  
27.04.2015,  jacek bogdan

My rating

My rating:  
27.04.2015,  Arkadio

My rating

My rating: