ludzka Boga twarz

Ominąłem dziś żebraczkę pod kościołem
Jakieś dziecko wrzeszczało
za przebitym balonem
symbolem dziurawego marzenia

Jadłem bajgla na rynku
i kopałem gołębie z myślą,
że Ty tak kopiesz moje życie

Nic do stracenia, nic do powiedzenia

Wstałem, obejrzałem się za siebie
ludzie trą zmarznięte ręce
i liczą groszówki na bułkę i mleko

Poszedłem przed siebie i dotarłem
na skraj życia
stałeś tam TY,
miałeś twarz człowieka

Człowieka zmartwionego

czy przegrałem walkę o ludzką twarz
skoro Ty
taką samą
mój Boże
taką samą
masz.