Szron szroni skronie (akrostych)

Szron szroni skronie nie pytając mnie o zdanie
Złudzenia chudną przytłoczone przemijaniem
Rabarbarowym podwieczorkiem witam wiersze
Oknem wpadają pieśni które nucą świerszcze

Nic się nie dzieje - dzień jak co dzień marszczy czoło
Siedząc na ganku piję wino i melisę
Ziemia zatacza swoje zwykłe ziemskie koło
Rydwan niespełnień wzbija kurz i mąci ciszę

Ostatnie święta wciąż migoczą we wspomnieniach
Niepewność dręczy i nie cieszą zaskoczenia
Irysy kwitną nieustannie mamiąc zmysły
Stary świat pędzi a ja czytam zżółkłe listy

Kiedyś bywałam orchideą w barwnym gaju
Rwałam garściami z mocą całej głodnej duszy
Okarynowe dźwięki w uszach ciągle grają...

Nim czas przydusi jeszcze wiele zrobić muszę
I to nie ważne że wciąż biorą a nie dają
Echo mi szepcze - szron ci pięknie skronie sprószył...

RC 26.01.2015