niepoprawny przypływ

gdzieś z dna umysłu emituje recital tęsknot
brzmi jak zaproszenie
sprawia że wciąż jeszcze bije we mnie
ciekawość i wola życia

z rozkoszą zahaczam do chwil
gdy z rozpędu do zdarcia kolan
sięgam pragnień
na nowo czuję oddech bryzy

mokry piach skrzypi u stóp nagością
języki chłodnej piany
oblizują rąbek sukienki zbierają żar
z rozdygotanych ud

promil ekstazy nagłym przypływem
przez wypustki piersi przelewa się
do podniebienia
rodząc pierwszy z niedosytów

słodko-słony jak smak życia
wzmacnia apetyt wędrówki
w rycinie jutra błyska milionem
nieodgadnionych sekwencji



Yvonne Maria Nowa