Stan podwyższonego ryzyka*

Ociekająca winnym granatem tarcza
słońca porzuca kopułę nieba –
w pozornej agonii ucieka za horyzont
przed nadciągającym zmrokiem.
I wtedy, nagle przyspiesza mój puls!

Rzucam gromowładne spojrzenia
na nietolerancję, potykam się
z księżycem w poważnej rozprawie
o wszędobylskiej hipokryzji i bandyckim
kojarzeniu odmienności ze złem.

Poddaję analizie (nie)ludzką psychikę.
Pogrążona we wstydzie, pochylam
ociężałe powieki, w akcie politowania
nad gatunkiem, którym zaiste jestem.


©Ivka Nowak, 14 października 2014


*fraza stosowana w innych artykułach w necie, bez przytoczenia konkretnego...