O człowieku

O człowieku

Przez gęstą mgłę
przez życie
on
spracowane dłonie

Usta które nigdy
nie poznały magii
słodyczy pocałunku
zmęczone oczy

Ale mała iskierka
wciąż w nich świeci
to nadzieja
wypatruje nowego dnia

Nie gaśnie
trwa jak łuczywo
on ciągle czeka
na poranek

Dopija ostatni
kieliszek Chardonnay
które zmieszał
z odrobiną wiary

Wciąż idzie naprzód
stawia małe kroki
dziś znów stanie
nad urwiskiem

Rozwinie skrzydła
i szczęśliwie wzniesie
umęczoną życiem duszę
do światła

Przemek Trenk