Otwieram drzwi na świat

Staję w nich
i z lubością wyciągam ramiona.
Obrazy przyciągają jak magnes.

Wdycham świeżość
tonących w deszczu, pokrytych
wiosną wzgórz .

Łowię w dłonie małe,
lśniące jak lustro kryształki.
Turlają się między palcami.

Czule otulam je ciepłem.

Są takie delikatne – ulotne
jak chwile szczęścia, które tak trudno
zatrzymać na dłużej.



©Ivka Maria Nowak