na granicy ograniczeń

na granicy ograniczeń

stoi tak już wieki całe
ani kroku ani zmroku
dość świadoma pewność zalet
nieświadomy wciąż niepokój
nawiedzony wiek następny
odwiedziony od swych planów
jak albinos, rok przestępny
innowierca wśród profanów

na granicy swej niemocy
na rogatkach świadomości
na krawędzi poprawności
krawężniku dnia i nocy

sam dla siebie bramą marzeń
z przerdzewiałym skoblem czasu
na futrynie ślad wydarzeń
dużo grzechów mało zasług
wola daje mu nadzieję
że granicę tę przekroczy
że ogarnie co się dzieje
patrząc życiu prosto w oczy