Przeziębienie duszy

Uwięziona w pajęczej samotni
z pustostanem w sercu
tkwię – niczym martwa natura
zaklęta niemocą.

Tęsknota rozrywa aortę.
Między rozdarciem i ciszą,
ostatnim tchem pulsuje źródło
obumierających pragnień.

Powietrze jeszcze ciepłe.
Rozhuśtane wczoraj
snuje się do niepewności jutra –
obejmując stygnące istnienie.

Kąciki ust zagrały w milczeniu
– zapalcie światło w tunelu!






©Ivka Nowak, 18 czerwca 2014