opowieść o ogrodzie

osty zakwitły nie pozwalają na dotyk
róża wygląda bosko
poranek ma powód do dumy
że jest kroplą rosy

polne maki płatek po płatku
ukadały rymy

wejdź ogrodniku

skromne trawy ułożyły się w dywan
stokrotki szalały ze strumykiem



Bóg najpierw założył ogród potem nakazał kochać
wąż miał inny pomysł na szczęście