Śmierć starej panny

Nosiła pokornie torby z zakupami
choć dusza zniewolonej mewy
szarpała się na uwięzi

Zamknięta w klatce z porannej
i wieczornej modlitwy
spętana szaleństwem matki
i paraliżem ojca
od czasu do czasu po kryjomu
zażywała działki poezji

Kiedy w chwili nieuwagi
poderwała się do lotu
wszystko na dole
w sekundzie
między tchnieniem
a światłem na końcu
zamarło

a jednak wiatr nie zmienił kierunku
rzeka po dawnemu unosi muł