Bilet w obie strony

Przebrany za ludzką istotę
ogłuszam obietnicami wciąż żywe szyny
udowadniam im bliskości celu

Zbyt są uparte moje dwa różne ja

jednak umiem kochać samego siebie
w pocie czoła samego siebie poskładać
z pogryzmolonych inicjałów na nieważnym rozkładzie
na tym zarośniętym przez pełne konta i sejfy peronie

Dziś jestem o wiele bardziej niż zwykle
mimo krzykliwego kostiumu
kasa biletowa od dawna zamknięta na głucho

Znam tego spod przebrania -
jak kocha to wróci
chyba
że znajdzie sobie kogoś innego

lecz obce osoby nie są mile widziane
gdy już wszystko wmówione w stukot odjazdu



wprost do namiastki wszystkiego