Tak proste, że aż nie do potwierdzenia

Niedosyt po twoim uśmiechu
zabija we mnie starca

poję się jego widokiem
plączę aż do reszty
bez reszty

Podtrzymuję przy życiu
niepowtarzalny schemat


Akuszeruję sekundę niczym wielki okruch
by cofnąć czas do początku
potwierdzić plus minus nieskończoność


by czuć