DZIECI MATER CIEMNOŚCI I WESTCHNIEŃ

DZIECI MATER CIEMNOŚCI I WESTCHNIEŃ


W wirach otchłani
wszechwiecznej przestrzeni
w gwiezdnych mgieł woalach
czerwonych olbrzymów
szeptów białych karłów
mroku czarnych dziur
gdzie niebo co chwilę
jest na strzępy rwane
gdzie mater ciemności
i nieczułych westchnień
z duszną duszą wstaje
… są zielone gaje

Tam my zagubieni
w kryształowej kuli
afirmacjach trupich
wśród smutków, radości
słów o różnych smakach
pochłaniając siebie
w noce nieprzespane
dniem trawieni w gwarze
przez zgłodniały czas
w równoległych światach
ocalamy wzajem
kruchą tarczą marzeń
… poezji wachlarzem

Ciułamy z mozołem
okruszyny szczęść
tych niepoliczalnych
ś'licznych, niezliczonych
u powiek podcieni
w zakamarkach serc
wynosząc je potem
po schodach do gwiazd
ku purpurze zmierzchów
przez nasz krótki czas
w poczet przyszłych wspomnień
z złej mater zrodzeni
… z ciemności i z westchnień


⊰Ҝற$⊱ …………………………………………………… Cierpice 27 października '13