Apokalipsa w trzech odsłonach

Więc był niepokój rwący przez gazety,
Były odcienie myśli, blaski prognoz,
Zdań pozbawionych złudzeń nagły przepych
I gwiazdozbiory w letnią noc pogodną.

Więc był też powód, święty przymus losu,
Korowód tchórzy, horda bohaterów,
I teatr zdarzeń, i wymiana ciosów.

A potem ciszy nieobjęta chmura,
Przypatrywanie się nowym literom
I morze ruin, i kaczeńce w górach.

Więc to już koniec? Całe przedstawienie?
Zdziwiony strząsam z włosów szary pył.

Kładę się miękko na gościnną ziemię
I płynę z nią, i czuję, jakbym śnił.